Izraelski teatr, w przeciwieństwie do literatury, nie istniał w czasach starożytnych, nie wyrósł również z tradycji teatrów jidysz, które były niezwykle popularne wśród wschodnioeuropejskich społeczności żydowskich do II wojny światowej. Jego początki datują się na rok 1917, kiedy to w Moskwie założony został żydowski teatr Habima (Scena). Jego twórcami byli rosyjski reżyser Konstanty Stanisławski i wielka aktorka Hanna Rovina (1892-1980), nazwana później „Pierwszą Damą Teatru Żydowskiego”. W 1931 r. teatr przeniósł się na stałe do Tel Awiwu.
Teatr w Izraelu jest połączeniem wielu różnych elementów – nowoczesnych i klasycznych, lokalnych i obcych, eksperymentalnych i tradycyjnych – a dramatopisarze, aktorzy, reżyserzy i producenci, pochodzący z wielu różnych środowisk, nieustannie łączą wszystkie te elementy, tworząc stopniowo wyjątkowy teatr izraelski. Scena teatralna w Izraelu jest niezwykle aktywna. Oprócz licznych profesjonalnych teatrów, w całym kraju działa wiele regionalnych i amatorskich grup teatralnych, na występy których czeka spora oddana publiczność. W ostatnich latach wiele izraelskich grup teatralnych występowało w Polsce i na najważniejszych imprezach teatralnych w Europie, Ameryce i na innych kontynentach.
Do najważniejszych izraelskich dramatopisarzy, w większości uznanych również za granicą, należą Yehoshua Sobol, Hillel Mittelpunkt, Edna Mazya oraz zmarły Ephraim Kishon. Nieżyjący już Hanoch Levin, którego spektakle (m.in. Requiem, Jakobi i Lejdental, W samo południe, Morderstwo) były prezentowane w Polsce przez kilka izraelskich i polskich teatrów, doczekał się w 2009 r. wydania po polsku antologii swoich dramatów, które ukazały się nakładem Agencji Dramatu i Teatru.