Η κατάσταση στη δική μας περιοχή της Μέσης Ανατολής δεν φαίνεται να έχει και πολύ νόημα με την πρώτη ματιά. Το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει τη δημιουργία δύο κρατών για δύο λαούς – και τα κράτη αυτά θα περιλαμβάνουν και το Παλαιστινιακό. Οι Παλαιστίνιοι, κι αυτοί, λένε ότι θέλουν κράτος. Γιατί λοιπόν δύο φαινομενικά ίδιες θέσεις δεν οδηγούν στα προσδοκώμενα αποτελέσματα; Η απάντηση είναι απλή - και οι δύο πλευρές έχουν αντίθετες απόψεις σχετικά με τα μέσα για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Το Ισραήλ πιστεύει ότι ένα Παλαιστινιακό κράτος θα πρέπει να είναι το επιστέγασμα μιας συνολικής και γνήσιας ειρηνευτικής διαδικασίας. Οι διαπραγματεύσεις παραμένουν το μόνο μέσο για την επίτευξη συμφωνίας που θα αγγίζει τα πολύπλοκα ζητήματα που αφορούν τη δημιουργία ενός νέου κράτους.
Ωστόσο, η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ), προσπαθεί να παρακάμψει τις συνομιλίες και να δημιουργήσει κράτος χωρίς να έχει πρώτα επιτευχθεί ειρήνη με το Ισραήλ. Αυτό είναι το κίνητρο πίσω από την άρνησή της να συμμετάσχει σε σοβαρές διαπραγματεύσεις για τρία σχεδόν χρόνια, καθώς και πίσω από την απόφασή της να στραφεί προς τον ΟΗΕ για αναγνώριση.
Υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε ένα κράτος όπου επικρατεί ειρήνη και ένα κράτος όπου δεν υπάρχει ειρήνη. Το μέλλον των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων έγκειται σε αυτή τη διαφορά. Θα έχουν άραγε οι Παλαιστίνιοι μια χώρα από την οποία θα εξαπολύουν περαιτέρω επιθέσεις ενάντια στο Ισραήλ ή θα οικοδομήσουν μια χώρα που θα ζει σε ειρηνική συνύπαρξη με τους γείτονές τους;
Αντί να διαπαραγματευτούν, οι Παλαιστίνιοι εξαπολύουν διπλωματικό πόλεμο ενάντια στο Ισραήλ. Έχουν ενορχηστρώσει μια προσπάθεια αναγνώρισης στον ΟΗΕ, σε άμεση παραβίαση των συμφωνιών του Όσλο που υπέγραψε η Παλαιστινιακή Αρχή με το Ισραήλ, οι οποίες συμφωνίες απαγορεύουν ρητά τη μονομερή δράση για την αλλαγή του καθεστώτος της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.
Γίνεται όλο και πιο σαφές ότι η Παλαιστινιακή Αρχή δεν ενδιαφέρεται και πολύ για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Απόδειξη της ατυχούς αυτής εξέλιξης των γεγονότων είναι η συνεχώς αυξανόμενη λίστα προϋποθέσεων που οι Παλαιστίνιοι θέτουν για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Η πρώτη προϋπόθεση που έθεσε η Παλαιστινιακή Αρχή ήταν να τερματιστεί η εποικιστική δραστηριότητα. Στη συνέχεια επέλεξε να αγνοήσει το δεκάμηνο μορατόριο για την κατασκευή οικισμών στη Δυτική Όχθη του οποίου το έναυσμα είχε δώσει το Ισραήλ και αποφάσισε να διαπραγματευτεί μόνο μετά από παρέλευση εννιάμιση μηνών. Έξι ώρες μετά την έναρξη των συνομιλιών, εγκατέλειψαν τις διαπραγματεύσεις για μια ακόμη φορά. Στη συνέχεια απαίτησαν από το Ισραήλ, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες, να ενδώσει στις απαιτήσεις τους και να αναγνωρίσει, ως τα σύνορα ενός μελλοντικού Παλαιστινιακού κράτους, τις γραμμές κατάπαυσης του πυρός του 1949 (που λανθασμένα αναφέρονται ως τα σύνορα του '67). Τώρα παρουσιάζονται δημοσιεύματα στον Τύπο ότι μια τρίτη προϋπόθεση βρίσκεται καθοδόν - απελευθέρωση των καταδικασθέντων Παλαιστινίων τρομοκρατών από τις Ισραηλινές φυλακές.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της στρατηγικής τους για αποφυγή απευθείας διαπραγματεύσεων, έχουν επιλέξει να μη λάβουν υπόψη την επείγουσα έκκληση που εξέδωσε το Κουαρτέτο (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ και Ρωσία) στις 23 Σεπτεμβρίου 2011, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε "να ξεπεραστούν τα σημερινά εμπόδια και να επαναληφθούν οι απευθείας διμερείς διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων χωρίς καθυστέρηση ή προϋποθέσεις".
Στο μεταξύ, οι Παλαιστίνιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν τους οικισμούς ως το πραγματικό εμπόδιο για την ειρήνη. Ωστόσο, οι Παλαιστίνιοι εξαπέλυαν πόλεμο για δεκαετίες πριν την ύπαρξη οποιουδήποτε οικισμού στη Δυτική Όχθη και, όπως κάποιος αστειολόγος πρόσφατα σημείωσε, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (μητέρα οργάνωση της ΠΑ) είναι μια "οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1964 για να θέσει τέρμα στην κατοχή του 1967".
Και ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή εξαπολύει διπλωματικό πόλεμο, η Λωρίδα της Γάζας που κυβερνάται από τη Χαμάς έχει εμπλακεί σε πραγματικό πόλεμο – εκτοξεύοντας τον ένα πύραυλο μετά τον άλλο κατά του άμαχου πληθισμού του νοτίου Ισραήλ. Τον περασμένο Μάιο, η Παλαιστινιακή Αρχή συνήψε συμφωνία συμφιλίωσης με τη Χαμάς, χωρίς να ληφθεί υπόψη το συμβόλαιο θανάτου της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης (σύμφωνα με το οποίο απαιτείται η καταστροφή του Ισραήλ και ο αφανισμός των Εβραίων), αλλά ούτε και η από μέρους της οργάνωσης απόρριψη της οποιασδήποτε ειρηνευτικής διαδικασίας και οι δολοφονικές της τρομοκρατικές επιθέσεις.
Το Ισραήλ έχει να αντιμετωπίσει δύο Παλαιστινιακές οντότητες - μια που χτυπά με βία και μια άλλη που κτυπά με διπλωματικά χαρτιά. Μια που χρησιμοποιεί πυραύλους Grad και μια άλλη που χρησιμοποιεί πολιτικές διαπλοκές.
Ο μόνος τρόπος να πετύχουν κάποια στιγμή οι Παλαιστίνιοι να ιδρύσουν κράτος είναι μέσω απευθείας διαπραγματεύσεων που θα στοχεύουν στον τερματισμό των συγκρούσεων τους με το Ισραήλ και στην καθιέρωση σχέσεων ειρήνης και συνεργασίας. Για το λόγο αυτό το Ισραήλ έχει κάνει έκκληση ξανά και ξανά για επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ξεκαθαρίσει στην Παλαιστινιακή Αρχή ότι δεν μπορεί να παρακάμπτει τις ειρηνευτικές συνομιλίες και να την πείσει να επιστρέψει τελικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι παρακάμψεις μπορεί να λειτουργούν στις περιπτώσεις καρδιακών εμφραγμάτων και οδικών έργων, αλλά ειρήνη και ασφάλεια δεν μπορούν να φέρουν.