I
ερουσαλήμ 1945. Η Φάνια, μία νεαρή ευαίσθητη γυναίκα ζει με τον σύζυγό της Αριέχ, έναν σοβαρό, αποστασιοποιημένο άνδρα, και τον μικρό τους γιο Άμος, στον οποίο «χαρίζει» καθημερινά συναρπαστικές ιστορίες από τη ζωή της, αλλά και από τα ταξίδια της φαντασίας της.Λίγα χρόνια αργότερα, η οικογένεια υποδέχεται με χαρά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ελπίζοντας ότι η ουτοπία που έχουν πλάσει στο μυαλό τους θα γίνει πραγματικότητα. Η βλοσυρή πορεία των γεγονότων, όμως, τους διαψεύδει, διαταράσσοντας τα θεμέλια της κοινής τους ζωής. Ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις, ματαιώσεις, απογοητεύσεις και απώλεια το κάθε μέλος της οικογένειας βιώνει τις εντάσεις και τον τρόμο του πολέμου με ξεχωριστό τρόπο….Η ταινία «Ιστορία αγάπης και σκότους» που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Άμος Οζ, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Νάταλι Πόρτμαν, η οποία έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ζωγραφίζει με ρομαντικές πινελιές την πολυετή διαμάχη ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη, μεταφέροντας τον τηλεθεατή στο φαντασιακό κόσμο του οκτάχρονου ήρωα που με τα παιδικά μάτια του «μεταφράζει» διαφορετικά από τους ενήλικες όσα συμβαίνουν στη χώρα του.Τον πατέρα του μικρού Άμος, Αριέχ, υποδύεται ο Γκιλάντ Καχάνα, ο οποίος θα βρεθεί στην Ελλάδα για την πρεμιέρα της εβδομάδας Ισραηλινού Κινηματογράφου όπου θα προβληθεί η ταινία.Μία ημέρα, λοιπόν, πριν την έναρξη της 4ης Ισραηλινής Εβδομάδας Κινηματογράφου που θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος μέχρι την 23η Μαρτίου 2016, ο Καχάνα παραχώρησε συνέντευξη στο protothema.gr μιλώντας για την ταινία, τη συνεργασία του με την Νάταλι Πόρτμαν, αλλά και τα προβλήματα, τα οποία ταλανίζουν μέχρι σήμερα τη χώρα του.
Πώς περιγράφετε τη συνεργασία σας με την Νάταλι Πόρτμαν ως συμπρωταγωνίστριά σας και σκηνοθέτη;
Ήταν μεγάλη μου χαρά να συνεργαστώ με την Νάταλι. Πιστεύω ότι σαν καλλιτέχνης πρέπει να είσαι προσεκτικός με εκείνον που επιλέγεις να συνεργαστείς, γιατί είναι ο καθρέπτης σου. Και σε αυτή την περίπτωση ο καθρέπτης μου ήταν μία αποφασιστική, εργασιομανής, εξαιρετική και ευαίσθητη γυναίκα. Δε θα μπορούσα να είχα ζητήσει κάτι καλύτερο για το ντεμπούτο μου ως ηθοποιός.
Είναι αλήθεια αυτό που λέει η Φάνια στον Άμος ότι «κανείς δεν γνωρίζει κανέναν. Ούτε τον άνθρωπο που παντρεύεται, ούτε τον ίδιο του τον εαυτό»;
Νομίζω ότι είναι αλήθεια. Ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζεις είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το μεγαλύτερο κομμάτι της προσωπικότητάς του, οι προσδοκίες του, τα θέλω του, ο πόνος του, τα μυστικά του είναι βυθισμένα κάτω από το νερό και δεν γνωρίζουμε τίποτα για όλα αυτά.
Η ταινία μιλάει, μεταξύ άλλων, για την μετανάστευση. Μιλάει για τον τρόπο που οι πρόσφυγες εξιδανικεύουν και τον νέο τόπο και τον τόπο από όπου προέρχονται. Εσείς είστε Ισραηλινός, αλλά γεννηθήκατε στο Μεξικό. Υπήρξε ποτέ ουτοπία για εσάς το Ισραήλ;
Όταν ήρθα στο Ισραήλ στην ηλικία των εννέα πίστευα ότι έφτασα σε μία αναπτυσσόμενη χώρα. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να βρω τον εαυτό μου στην «ταραγμένη» Μέση Ανατολή. Σήμερα νιώθω ότι αυτό είναι το σπίτι μου και κατά κάποιο τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη μου τις μυριάδες των εντάσεων, η ουτοπία μου.
Σε μία σκηνή, ο Αμος λέει ότι η «Ευρώπη κακομεταχειρίστηκε τους Άραβες, η ίδια Ευρώπη καταδίωξε τους Εβραίους». Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μία μεγάλη πρόκληση εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης. Η ιστορία επαναλαμβάνεται;
Πιστεύω ότι πάντα θα είμαστε τόσο ισχυροί κι άλλο τόσο αδύναμοι, επομένως, καλό είναι να είναι κανείς πολύ προσεκτικός όταν παραμελεί εκείνους που χρειάζονται την καλοσύνη και την φροντίδα του.
Ο μικρός Άμος στην ταινία λέει σε μία μικρή Αράβισσα ότι «υπάρχει αρκετός χώρος σε αυτή τη χώρα και για τους δύο λαούς». Αυτή η φράση μπορεί να αποδοθεί σήμερα στη σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη;
Υπάρχει λόγος που αυτή η φράση τοποθετήθηκε στο στόμα ενός παιδιού. Είναι πολύ αθώα, αλλά και πολύ αληθινή. Η κατάσταση φυσικά είναι πολύ πιο πολύπλοκη από αυτό, αλλά δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ειρήνη αν δεν το πιστέψεις. Κατά κάποιο τρόπο πρέπει να είσαι παράλληλα ρεαλιστής και από την άλλη να πιστεύεις στο «αδύνατο».
Σε κάθε παραμύθι υπάρχει αγάπη και σκοτάδι. Πιστεύετε ότι οι δύο αυτές πλευρές είναι απαραίτητες στη ζωή;
Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να «σπάσεις» για να γίνεις πιο σύνθετος. Πρέπει να περάσεις μέσα από τη φωτιά για να ενισχύσεις την ευαισθησία σου απέναντι στους άλλους. Μόνο σε στιγμές σκότους η πίστη σου δοκιμάζεται και η αγάπη μπορεί πραγματικά να λάμψει.
Κάποιοι είπαν ότι η μεταφορά του βιβλίου του Αμος Οζ ήταν «τολμηρή», «προκλητική» ή ακόμα και «πατριωτική». Τι είναι από όλα αυτά;
Το βιβλίο δε μπορεί να μεταφερθεί σε κανένα μέσο, είναι πολύ ευρύ. Μπορείς μόνο να πάρεις ένα τμήμα του και να δοκιμάσεις. Είναι προκλητικό, είναι ριψοκίνδυνο, αλλά είναι το έργο αγάπης της Νάταλι. Όταν ακολουθείς την καρδιά σου, ο φόβος υποχωρεί.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο:
http://www.protothema.gr/culture/cinema/article/561911/istoria-agapis-kai-skotous-/