1.    Maakt het akkoord de kans kleiner dat Iran een kernwapen ontwikkelt?

Nee, integendeel, het akkoord biedt Iran twee gelegenheden om de bom te ontwikkelen.

De eerste gelegenheid voor Iran is door het akkoord te breken. Het akkoord is gegrond op de veronderstelling dat inspecties en inlichtingendiensten Iran er van zullen weerhouden oneerlijk te handelen. De ervaring heeft echter geleerd dat deze maatregelen herhaaldelijk gefaald hebben in Iran en Noord-Korea. De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Israël zijn er jarenlang niet in geslaagd om de massieve ondergrondse nucleaire centrales verborgen in de Iraanse steden Natanz en Qom te ontdekken.

De tweede gelegenheid voor Iran is door te voldoen aan het akkoord. Over tien jaar zullen de voornaamste beperkingen op het nucleair programma automatisch worden opgeheven. Dit zal Iran in staat stellen om – met volledige internationale legitimiteit – een onbeperkt aantal centrifuges te bezitten en om onbelemmerd zijn uraniumverrijkingsactiviteiten voort te zetten. De Iraanse centrifuges zullen veel sneller uranium kunnen verrijken dan diegenen die momenteel actief zijn in het land, aangezien het akkoord Iran toestaat om zijn onderzoek en ontwikkeling (R&D) van geavanceerde centrifuges te consolideren. De break-out time (de tijd die nodig is om een bom te maken) van Iran zou dan zo goed als onbestaand zijn, zoals de President van de Verenigde Staten zelf heeft gesteld.

Terwijl het akkoord het minder gemakkelijk maakt voor Iran om een bom te ontwikkelen in de onmiddellijke toekomst, garandeert het vrijwel dat Iran in staat zal zijn om een volledig nucleair arsenaal uit te bouwen in het volgende decennium.

2.    Welk zijn de realistische alternatieven voor dit akkoord, buiten oorlog?

Israël heeft herhaaldelijk twee alternatieven voorgelegd voor dit slechte akkoord. Ten eerste heeft Israël het "dismantle for dismantle" (ontmanteling tegen ontmanteling) beleid gesteund, waarbij het sanctieregime enkel zou ontmanteld worden als het militair nucleair programma van Iran wordt ontmanteld. Dit beleid was gegrond op opeenvolgende resoluties van de VN Veiligheidsraad en was het beleid in de VS tot 2013. Als dit beleid was uitgevoerd zou dat het nucleair dossier van Iran werkelijk hebben gesloten.

Ten tweede heeft Israël voorgesteld om de kerninfrastructuur van Iran grotendeels, zo niet volledig te doen afnemen en strenge sancties op deze infrastructuur op te leggen, die enkel zouden worden opgeheven als Iran een einde maakt aan zijn regionale agressies, zijn steun aan terreurgroeperingen over de hele wereld en zijn inspanningen met het oog op het vernietigen van Israël. Als Iran wil worden behandeld als een normaal land dan zou het zich moeten gedragen als een normaal land.
Over ongeveer tien jaar zal Iran een geduchte bedreiging voor de wereldvrede vormen. De voorspelling vandaag dat Iran morgen een nucleaire macht zal worden zou op zich volstaan om een nucleaire wapenwedloop te doen uitbreken in het Midden-Oosten – de meest ontvlambare regio in de wereld.

Daarnaast zullen in het komende decennium honderden miljarden dollars de Iraanse schatkist invloeien, nieuw kapitaal dat de oorlogsvoering en de terreurmachine van het land zullen financieren.

Al deze redenen doen de kans op een oorlog niet afnemen. Ze maken de kans op oorlog – ook nucleaire oorlog – zelfs groter.

3.    Als dit akkoord "ongeëvenaarde" inspecties van het Iraans kernprogramma garandeert, waarom is Israël dan zo bang dat Iran oneerlijk zal handelen?

Al verzekert het akkoord 24/7 bewaking van de aangegeven nucleaire infrastructuren van Iran, ontbreekt dit controlemechanisme deerlijk aan toezicht op eventuele verborgen kernwapenontwikkeling in niet-aangegeven locaties. Het akkoord geeft Iran 24 dagen de tijd voordat het inspecteurs toelaat in verdachte locaties.

In vierentwintig dagen beschikt Iran over veel tijd om illegale werkzaamheden te versluieren, aangezien niet alle kernwapenactiviteiten een detecteerbaar spoor achterlaten.

De zwakke inspectie- en controlevoorwaarden van het akkoord komen duidelijk naar voor, rekening houdend met het feit dat Iran, net zoals Noord-Korea, door zijn kernwapenprogramma verborgen te houden, al jarenlang de internationale gemeenschap succesvol om de tuin leidt. Deze voorwaarden zijn verre van de inspecties "anytime, anywhere" (op elk moment en overal), zoals tijdens de onderhandelingen werd beloofd.

4.    Zouden de internationale sancties niet vanzelf zijn vergaan zonder dit akkoord?

Het zijn de verlammende sancties opgelegd aan Iran in 2012 die het regime ervan hebben overtuigd dat het geen andere keuze had dan te onderhandelen. De belangrijkste sancties waren diegenen die in de Verenigde Staten met grote steun van beide partijen werden aangenomen. Bij de keuze om zaken te doen met Iran of the VS (waarvan de economie meer dan 40 maal groter is dan die van Iran) hebben landen en bedrijven over de hele wereld de goede keuze gemaakt – zowel op economisch als op moreel vlak. Deze zakenrelaties zullen onaangetast blijven als de sancties worden behouden of versterkt – wat van cruciaal belang is om Iran te overhalen een beter akkoord te aanvaarden dat zijn militair kernprogramma aanzienlijk ontmantelt. Het nucleair akkoord van Wenen laat deze economische en morele beginsels varen.

Het akkoord zelf dreigt het opleggen van nieuwe zinvolle sancties na een overtreding van Iran onmogelijk te maken, vanwege de stimulansen dat het voorziet voor snelle, massale en lange termijn investeringen in Iran.

5.    Is het niet zo dat dit akkoord Israël en de regio veiliger zal maken? Is het niet beter om een niet-nucleair Iran te confronteren betreffende zijn terreur- en agressiebeleid?

Dit akkoord zal Iran niet tegenhouden om kernwapens te ontwikkelen. Het zal Iran ertoe in staat stellen talrijke kernbommen te ontwikkelen in 10 jaar tijd en zou een regionale kernwapenwedloop kunnen ontketenen.

Daarnaast voorziet het akkoord in honderden miljoenen dollars aan sanctieverlichtingen, directe investeringen en olieverkoop. Deze uitzonderlijke winsten zullen dienen voor de financiering van het Iraans kernprogramma zowel als zijn terreurverspreiding en agressies die de regionale en globale stabiliteit blijven ondermijnen.

In het akkoord hangt het opheffen van de beperkingen op het kernprogramma van Iran niet af van het stopzetten van zijn terreur- en destabiliserende activiteiten in Lebanon, Syria, Yemen, Libië, Irak en elders. Bijgevolg maakt dit akkoord de terreurdreiging van Iran nog gevaarlijker.

6.    Nu dat het akkoord is aangenomen door de VN Veiligheidsraad en de Europese Unie, wat zal Israël doen?

Het akkoord vormt een ernstige bedreiging voor de hele wereld, maar meer bepaald voor Israël. Zelfs tijdens de nucleaire onderhandelingen bleef Iran oproepen tot de vernietiging van Israël, bleef het offensieve wapens doorstromen naar zijn handlangers in het grensgebied met Israël en bleef het terreuraanslagen tegen Israëliërs en Joden over de hele wereld financieren.

Israëliërs van het hele politieke spectrum zijn verenigd tegen dit gevaarlijk akkoord, dat veel ergere gevolgen zal hebben dan als er geen akkoord was gekomen. Deze kwestie is onafhankelijk van de politieke kleuren in Israël, en het zou nergens een partizaan onderwerp moeten zijn.

Israël heeft niet deelgenomen in de onderhandelingen en is niet gebonden aan dit akkoord. Israël zal zich altijd het recht voorbehouden zich zelf te verdedigen tegen elke bedreiging.